Spijkerschrift  ~Kader Abdolah

De auteur

Kader Abdolah is geboren op 12 november 1954 in Iran. Kader Abdolah is niet zijn echte naam, het is een pseudoniem voor Hossein Sadjadi Ghaemmaghami.  Hij is zowel een natuurkundige als een schrijver. Abdolah is geboren in Iran en is gevlucht vanwege zijn verzet tegen het fundamentalistische Khomeiny-bewind. Hij ging via Turkije naar Nederland, hij woont sinds 1988 al in Nederland. Hij heeft hier gestudeerd en maakte Nederlands zichzelf eigen in een korte periode.  Zijn eerste werk De Adelaars werd bekroond met de gouden ezelsoor voor beste debuut.
Bijna al zijn verhalen gaan over het cultuur verschil en het wennen aan een nieuwe omgeving, je opnieuw settelen.  Dit is iets wat hij zelf ook heeft meegemaakt wat ook een ingreep in zijn leven is geweest.
Hieronder staat een link van al zijn werken die hij geschreven heeft.

http://www.schrijversinfo.nl/abdolahkader.html

Spijkerschrift is een van zijn Romans, deze gaat over een vader en zijn zoon en zijn thuisland Iran. De vader wier doofstom is communiceert op verschillende mannieren. Abdolah heeft zelf een doofstommen vader, wat het dus persoonlijk maakt.  Gebarentaal en hij schrijft in het spijkerschrift alleen weet niemand wat hij op schrijft.

http://www.dbnl.org/tekst/bork001schr01_01/bork001schr01_01_0004.php

 

Thematiek

De thematiek van het verhaal is dat de zoon van een doofstomme man voor het politieke gezag uit Iran vlucht en later de onleesbare notities van zijn vader krijgt opgestuurd om deze te vertalen.  Dit is zeker een dilemma voor de zoon. Hij heeft jaren niet meer met zijn vader gesproken. De band die ze hadden verwaterde hoe hij eerst de mond van zijn vader was waren ze nu gescheiden.  Met het krijgen van het boekje kan hij zien hoe zijn vader de wereld zag, wat er in hem omging, hoe zijn eigen leven was in de ogen van zijn vader. Het is zeer emotioneel omdat allemaal te weten te komen. Het is ook moeilijk omdat hij er aan word herinnerd hoe hij en zijn vader uit elkaar groeide had hij er iets aan kunnen doen om er voor te zorgen dat de band goed bleef. Had hij kunnen voorkomen wat er met zijn zusje gebeurde. Het zijn allemaal vragen die hierdoor worden opgeroepen en dat is een morele kwestie. Maar ook de politieke situatie had hier mee te maken, door de onrust in het land. En het verzet moet hij vluchten en word hij nog verder af gedreven.  Hij moest vluchten omdat de groep waar hij bij hoorde een voor een werd vermoord en hij niet hetzelfde lot wilde ondergaan. Maar had hij kunnen voorkomen dat zijn zusje het verzet in ging, twijfels.

 

Stijl

Het is een luchtige stijl, er worden niet verschrikkelijk moeilijke woorden gebruikt. Het is vlot en makkelijk leesbaar. Het is interessant en geeft een duidelijk beeld van wat er aan de hand is. Het heeft soms wel een wat symbolische betekenis. Ook geeft het soms een wat magisch sfeertje in het boek over de andere gebruiken.

Creativiteit

Ik had in plaats van Goudlokje te laten verdwijnen in een grot terug gebracht naar Ismaiel die in Nederland zat. Een hereniging. Ook is het einde eigenlijk niet duidelijk het is meer van wat er gebeurt zou kunnen hebben niet wat er gebeurt is.

Akbar keek om zich heen en zocht, zocht naar zijn dochter, goudlokje. Hij moest haar vinden, hij moest haar vertellen te gaan naar Ismaiel. De weg wijzen en dan zou hij terug gaan, terug naar Tine. Maar eerst Goudlokje. Akbar keek om zich heen en herkende de weg, ja. Hij moest die kant op, nu nog wat sneller.  Hij zag in de verte wat berggeiten.  Nog een stukje verder. Wat moest hij Tine vertellen, als hij terug was, ze zou zeker veel vragen hebben waarom hij zo laat was. Hij zou gewoon zeggen dat hij Goudlokje had geholpen en dat ze veilig was en onderweg naar Nederland. Het moest lukken alles voor zijn Goedlokje. En dan daar zag hij wat. Een lichtje in het donker, waren hun dat. Hij probeerde iets sneller te lopen maar zijn oude lijf wilde het niet. Hij moest gewoon even doorzetten en het licht kwam dichterbij.  Hij was er bijna.  En daar was ze dan zijn Goudlokje. Ze keek verschrikt en wist niet wat ze moest doen. Daar stond haar vader. Hij had haar gevonden, hij was haar komen zoeken. Ze gebaarde snel naar hem wat hij kwam doen en dat beantwoorde hij heel simpele  dat hij haar wou helpen. En zo precies mogelijk gebaarde hij haar waar ze heen moest. En dan vertelde hij over Ismaiel en dat ze daar heen zou moeten gaan. Hij zou haar opvangen en voor haar zorgen. Met tranen in haar ogen stemde ze toe. En met veel liefde trok hij haar naar zich toe en hield haar vast. Ze wreef zacht over zijn oude rug. Akbar is oud en krakkemikkig maar toch zou hij dit overleven hij was sterk, zo sterk als een beer.  En dan was het toch echt de tijd om afscheid te nemen hij moest weer terug en zij moesten verder. Ze moesten zo ver mogelijk zijn als de zon zou opkomen. De bewakers waren opzoek naar hun. Met een angstig gevoel ging Akbar terug, hij hoopte dat ze het zouden redden. Hij kon er niet aan denken als er iets met hem zou gebeuren. Nee hij moest hopen en er in geloven ze zou net als Ismaiel in Nederland komen en daar verder leven samen met hem. En na zeer lang lopen kwam hij ze tegen. De mannen uit zijn dorp. Ze waren opzoek naar hem, ze hadden hem gemist.
Na weken was er nog steeds geen nieuws dat de gevangenen gevonden waren Akbar was tevreden ze was veilig. Ze hadden har niet kunnen vinden ze was echt ontsnapt, ze was vrij.

 

Annabel Hilders