De spiegelingen Erwin mortier

Edward Mortier De spiegelingen

Het boek de spiegelingen van Edward Mortier gaat over Edgard die terug kijkt op zijn leven. De oorlog en zijn worsteling met zijn homoseksualiteit. Een uitgebreide samenvatting kan je hier vinden: http://www.literairnederland.nl/2014/07/21/de-spiegelingen-erwin-mortier/. (Dit is een recensie met een goede samenvatting want een losse samenvatting is niet te vinden.) Mortier is een Belgische schrijver. En hier is nog meer informatie over hem te vinden: http://www.erwinmortier.be/node/4. Het boek is niet heel goed ontvangen men vond het saai worden omdat elke man op een na die er voor gesteld werd in het boek uit eindelijk een sekspartner werd van Edgard. Hier zijn nog twee recensies: http://cobra.be/cm/cobra/boek/1.1915318. http://www.parool.nl/parool/nl/14628/RECENSIES/article/detail/3623430/2014/03/27/De-taal-heeft-Erwin-Mortier-in-De-spiegelingen-in-de-steek-gelaten.dhtml.

Ik heb bij dit boek drie gekozen en dat zijn de drie hieronder. Achter het einde slaat op de oorlog en de vele levens die daarbij genomen zijn. Natuurlijk gaat dan meer over dat Edgard zich anders voelt. En het laatste gedicht gaat over homoseksualiteit omdat Edgard daar mee worstelt. Dit is waarom ik deze gedichten heb gekozen bij dit boek.

Achter het einde

De wind en haar kleren lagen nog saam
maar het was al over;
ergens tegen de sterren aan
sloeg het raadsel uiteen, maar wie gelooft er
dat het hiermee eindigt, wat zo begon
dat het de elementen verzamelen kon
in énen greep, binnen één bloed?
wat zo begon
dat ik het zelf niet geloven kon,
dat ik niet wist waarom het begon
dat het niet anders eindigen kon
dan in de eeuwigheid.

Gerrit Achterberg
uit: Afvaart, Van Dishoeck, Bussum 1931,
Opgenomen in Verzamelde gedichten
Querido Amsterdam 1963

Hans Warren:

natuurlijk

Natuurlijk moest die jongen in het duin
 merken dat ik intens naar hem keek.
 Natuurlijk kwam hij toen vlak langs me
 met veel overbodige bewegingen
 hoewel hij me zogezegd niet zag.
 Natuurlijk begon hij een lenteballet
 met een vriendje en een bal,
 natuurlijk streek hij veel te meisjesachtig
 telkens door zijn erg lange haar
 en keek daarbij eens om,
 flitsend gebit in duister gezicht.
 Natuurlijk lag hij later
 loom kauwend op een helmspriet
 in dat aandoenlijke verschoten badbroekje
 helemaal alleen in een warme duinpan.
 Natuurlijk ging ik zacht en ongemerkt weg
 en natuurlijk heb ik daar de hele dag spijt van.

De (weer)spiegelingen (van het leven)

De oorlog heeft je geschaad

Je probeert het te vergeten

Maar het heeft niet gebaat

Ik lijk wel bezeten

Ik voel me zo alleen

En de liefde laat van zich afweten

Waar leid het leven me heen

Ik kan niet eens meer eten

Verlaten en alleen gelaten

door de liefde van me leven

het is niet meer goed te praten

Hij is van me weg gedreven

Het leven heeft geen betekenis

En nu is het einde in zicht is